نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسنده

چکیده

دوران حکومت اکبرشاه، سومین فرمان‌روای تیموری هند، به‌دلیل دیدگاه‌های خاص سیاسی و دینی وی، یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین دولت‌ها در تاریخ هند شناخته شده است. اعتقاد به صلح کل و برقراری فضای آشتی و مدارای دینی بین پیروان ادیان و مذاهب، عقاید عرفانی، پرستش افلاک و ستارگان، ایران‌دوستی و توجه به زبان فارسی، تمایل به برگزاری جشن‌های ایران باستان، هزاره‌گرایی، و باور به تناسخ مهم‌ترین اعتقادات اکبرشاه‌اند. در این مقاله تلاش می‌شود، پس‌از مروری کوتاه بر عقاید اکبرشاه که نشان از تلاش او برای جمع‌کردن عقاید و باورهای ادیان و مذاهب گوناگون دارد، دربارۀ نسبت یکی از عقاید او یعنی صلح کل با عقیدۀ وحدت ادیان آذرکیوان پژوهش و بررسی دقیق‌تری صورت گیرد و احتمال برخورد و ارتباط این دو عقیده بررسی شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Comparative look at Akbari's Universal Peace And the Doctrine of the Unity of Religions in Azarkayvan's School

نویسنده [English]

  • farzaneh ghoshtasb

چکیده [English]

The era of Akbar shah (Akbar the great), the third Indian ruler of Timurid, is known as one of the most important and prominent governments in Indian history, due to Akbar’s particular political and religious views. Universal peace and reconciliation, religious tolerance, mystical beliefs, astrolatry, loving Iran and Persian language, holding ancient Iranian celebrations, Hezareh-telling, and reincarnation are the most important beliefs, desires, and virtues of Akbar-Shah.  In this paper, after a brief overview of Akbar-Shah's ideas that illustrates his efforts to put the views and beliefs of various religions and religions together, we attempt to scrutinize the relation between Akabar’s universal peace and the idea of the unity of the Azarkayvan religions

کلیدواژه‌ها [English]

  • Akbar Shah
  • Azarkayvan
  • Universal Peace
  • Religious pluralism
بدائونی، عبدالقادر (1380). منتخب‌التواریخ، 2 ج، به‌تصحیح مولوی احمدعلی صاحب، با مقدمه و اضافات توفیق هـ سبحانی، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
بلاذری، احمد بن یحیی (1335). فتوح‌البلدان، به‌تصحیح صلاح‌الدین منجد، قاهره: مکتبۀ النهضۀ المصریۀ.
بهرام‌بن فرهاد (1270ق). شارستان چهارچمن، به‌کوشش سیاوخش بن اورمزدیار یزدانی ایرانی، بمبئی: بی‌نا.
پزشک، منوچهر (1379). «اصلاح‌گری سیاسی ‌ـ اجتماعی و سیاست دینی اکبرشاه»، در: دایرۀالمعارف بزرگ اسلامی، ج 9، تهران: دایرۀ المعارف بزرگ اسلامی.
پناهی، یعقوب و فرزاد فتاحی (1391). «تبیین تسامح مذهبی در بستر حکمرانی اکبرشاه گورکانی»، خردنامه، س 3، ش 8.
جهانی، روشنک و ابوالفضل محمودی (1391). «صلح کل اکبری در پایان هزارۀ اول اسلامی»، پژوهش‌نامۀ ادیان،س 6، ش 12.
دبستان‌المذاهب (1362). به‌اهتمام رحیم رضازادۀ ملک، 2 ج، تهران: کتاب‌خانۀ طهوری.
رضوی، سیداطهر عباس (1380). تاریخ تصوف در هند، ترجمۀ منصور معتمدی، ج 1، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
عبادی، احمدرضا و محمدمهدی علی‌مردی (1394). «دلایل مطرح‌شدن دین الهی ازسوی اکبرشاه گورکانی در هند»، پژوهشهای ادیانی، س 3، ش 6.
عبدالرب‌ آبادی، شمس‌العلما محمدمهدی و دیگران (1324). نامۀ دانشوران ناصری،تهران: مطبعۀ علی‌قلی‌خان قاجار.
علامی، ابوالفضل (1879). اکبرنامه، به‌کوشش مولوی عبدالرحیم، ج 2، کلکته: ایشیاتک سوسیتی.
مجتبایی، فتح‌الله و بدرالسادات علی‌زادۀ مقدم (1387). «سیاست دینی حکومت‌های اسلامی در شبه‌قارۀ هند (از آغاز تا تأسیس حکومت بابریان)»، فصل‌نامۀ علوم انسانی دانشگاه الزهرا، س 17، ش 71.
مقیم هروی، احمد‌بن محمد (1927). طبقات اکبری،به‌تصحیح و تنقیح بی. دی. ام. ائی. سی. اس.، 3 ج، کلکته: ایشیاتک سوسیتی.
نوروزی، جمشید (1389). «جشن نوروز در دربار تیموریان هند»، مطالعات تاریخ اسلام، س 1، ش 4.
وحید مازندرانی، غلام‌علی (1335). «دین الهی»، یغما، ش 93.
هندوشاه استرآبادی، محمدقاسم (1388). تاریخ فرشته، به‌تصحیح و تعلیق و توضیح و اضافات محمدرضا نصیری، 2 ج، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
یعقوبی، احمد‌بن اسحاق (1343). تاریخ یعقوبی، ج 2، ترجمۀ محمدابراهیم آیتی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
 
Aoki. T.( 2002). ‘The Transformation of Zoroastrian Messianism in Mughal India’, Orient, Vol. 37.
Sheffield, Daniel J.( 2014). ‘The Language of  Heaven in Safavid Iran: Speech and Cosmology in the Thought of Āẕar Kayvān and His Followers’, No Tapping around Philology, A Festschrift in Honor of Wheeler McIntosh Thackston Jr.’s 70th Birthday. Edited by Alireza  Korangy and Daniel J. Sheffield. Wiesbaden.