نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• سید محمد مهدی ساعتچی ¹
• خسرو ظفرنوایی ²

¹ دانشجوی دکتری رشته فلسفه دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

² استادیار گروه ادیان و عرفان اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، ایران

چکیده

در فلسفه و هنرهای تصویری چین، هم طبیعت و هم نقاشی‌های قلم مو و مرکب، نماد زیبایی و توازن هماهنگ عالم کاینات هستند. هنر چین در سراسر تاریخ خود، طبیعت را ملهم از نیروی پنهان تصور می‏ کند و هدف هنرمند نیز این است که با این روح تماس پیدا کرده، آن‏گاه به انتقال آن در جریان کار خود دست زند. این مقاله بر آن است تا با اتکای بر یکی از مهم‏ترین منابع معنوی این فرهنگ یعنی تعالیم دائو، به ‏عنوان مکتبی اثرگذار در شکل‏ دهی به زوایای فرهنگ چین باستان، به‏ویژه در عرصۀ فرهنگ بصری، معنا و مفهوم «طبیعت» در نقاشی­های منظرۀ چینی و طریق هماهنگی با آن را مورد مطالعه قرار دهد. شیوۀ مورد استفاده در اینجا مطالعات کتابخانه‏ای و تحلیل و بررسی تطبیقی آثار هنری و منابع اندیشه­های‏ مکتب دائو است.‏ به‏طور‏کلی دائو خواهان هماهنگی با سیر طبیعی و خودجوشی است. در مکتب دائو، اصل تغییر به ‏عنوان عامل پیش‌برندۀ جهان هستی‏(دائو) به‏عنوان توازن هماهنگ میان اضدادی تعریف می‌شود که با یکدیگر تعامل دارند (یین و یانگ). توازن میان اضداد نوعی نیرو یا روح طبیعی را به نام «چی» می‌آفریند. مناظر نقاشی‌شده (شانشوئی) نیز بازتابی از این باور در غالب نیروهای «یین» و «یانگ» هستند.

کلیدواژه‌ها

• طبیعت
• نقاشی‌ منظره
• هماهنگی
• خودانگیختگی
• مکتب‏دائو

عنوان مقاله [English]

The Meaning of “Nature” in Chinese Landscape Paintings According to the Daoism

نویسندگان [English]

• S.M. Mahdi Saatchi ¹
• khosro zafarnavaei ²

¹ Ph.D. student of Philosophy, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

² Assistant Professor, Department of Islamic Religions and Mysticism, Islamic Azad University, Tehran Central Branch

چکیده [English]

The history of Chinese philosophy clearly shows that one of the most concerns for people of the region had been adaption of human with nature and society. In the field of art and painting, it can be concluded that for them, nature is very much the same as ink brush painting. Both nature and the paintings are a symbol of beauty and harmony of the cosmos. Thus, this paper is based on the teachings of the Dao, the ideological influence in shaping all aspects of ancient Chinese culture, especially in the field of visual culture; the meaning of "nature" in Chinese landscape through coordination with it is studied. Conception of nature is related to spontaneity or spontaneous recall things and gets rid of the artificial matter. So when things being free to follow their natural path, moving in perfect harmony. Generally, Dao is symphonic with the nature of the course and flow of nature. The way Dao is in the Chinese art throughout history, e.g. natural and spontaneous course of things, and purpose of the artist's inspiration, stems from the notion of hidden power that touches the soul and variety it describes the different types of viewers. The purpose monk Dao should avoid is anything that is inconsistent with the nature. It is not nature that needs to reform and perfect, but it is “we” who need to change and we must adapt ourselves to do it. It should not be against nature and the nature of the way that artists go through. Artist should disappear in nature. The Dao School, as the driving principle of the universe (Dao) is defined as harmony between opposites that interact with each other (Yin and Yang). Balance between opposites is a natural force or spirit, called "chi" creates. Hence, landscape paintings (shan-shui) are also a reflection of the prevailing belief in the “Yin” and “Yang”.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Nature
• Landscape Painting
• Harmony
• Spontaneity
• Daoism