نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسنده
استاد خارجی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مطالعات زبانهای خارجی پکن، چین
چکیده
یکی از کانونهای اصلی جاده ابریشم، به عنوان شاهراه ارتباطی شرق و غرب، سرزمین پهناور چین است. جاده ابریشم نه تنها راه مبادلات تجاری چین با سایر کشورها محسوب می شده، بلکه مهمتر از آن مسیر تبادلات فرهنگی، بینا فردی و اجتماعی نیز به شمار می رفته است که اساسی ترین ابزار چنین تبادلی، زبان و محصولات زبانی است. ایران از جمله کشورهای بزرگی است که بخش اعظم جاده ابریشم از آن عبور می کرده است؛ شرایط خاصِ ایران یعنی قرارگرفتن در بخش عمده جاده ابریشم و همسایگی با چین باعث گردیده تبادلات فرهنگی و زبانی میان این دو تمدن بزرگ بسیار گسترده شود.آثار به دست آمده و پژوهشهای انجام شده مؤید این موضوع است که علاوه بر زبان سانسکریت، زبان فارسی تأثیرات عمیقی در فرهنگ چینی به ویژه در فرهنگ اقلیت قومی مسلمان این کشور به جا گذاشته که تأثیرات آن تا به امروز باقی است.
بر این مبنا، در پژوهش حاضر بر آنیم تا اولین اسناد و نشانههای یافت شده و باقی مانده مربوط به خط و زبان فارسی را در زبان چینی به ویژه در مورد نخستین مراحل آموزش زبان فارسی در این سرزمین بررسی و معرفی کنیم. وام واژههای فارسی موجود در زبان چینی، نخستین مدرسه ترجمه و اولین فرهنگ لغت فارسی- چینی "خویی خویی"[1] در چین، از جمله این اسناد به شمار میروند، در ادامه به تحلیل و بررسی آنها خواهیم پرداخت.
[1] 回回
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Analysis and Survey of the first works and Evidences of Persian Language in China: Traces of Iran after Islam in Contemporary China
نویسنده [English]
- Tahmineh Bazdar
Beijing foreign studies university
چکیده [English]
One of the main focal points of the Silk Road as the East-West communication highway is the vast land of China. The Silk Road was not only a way for China to trade with other countries, but more importantly for cultural, interpersonal and social exchanges. The most basic tools for such an exchange are language and language products. Iran is one of the greatest countries which had been crossed by the major part of the Silk Road; Iran's particular conditions, means being on the major part of the Silk Road and its proximity to China, have led to widespread cultural and linguistic exchanges between these two great civilizations. Researches have illustrated that in addition to Sanskrit, Persian Language has had profound effects on Chinese culture, especially on the ethnic Muslim minority culture of the country, which remains to this day.
Therefore, in this study, we attempt to give an overview of the first documents and signs found and remaining of Persian script and language in Chinese language, especially the first stages of teaching Persian language in this land. Persian Loanwords in Chinese language, the first translation school, and the first Persian-Chinese dictionary, “Huihui” are among these documents in China. In this study, we will analyze and examine them.
کلیدواژهها [English]
- Persian Language; Chinese Language;Loanword; Dictionary;Translation school
- فراگنر، برت (1394)، فارسی زبانی قلمرو، هویت و رابطه زبانی در تاریخ آسیا، سعید فیروزآبادی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
2. Laufer, Berthold (1967). Sino-Iranica: Chinese Contributions to the History of Civilization
In Ancient Iran. Beijing: Ch'eng-Wen Publishing Company.
3.[美] 劳费尔(1964),《中国伊朗编》,林筠因译。北京:商务印书馆。
4.熊宗立(1986),《居家必用事类全集》。北京:书目文献出版社。
5.黄时鉴(1993),现代汉语中的伊朗语借词初探一兼从一个侧面看中国文化心理,叶
奕良主编《伊朗学在中国论文集》:29-38页。北京:北京大学出版社。
6.黄时鉴(1998),元代四体铭文铜权的考释ــــــــ认识读波斯文铭文为主,叶奕良主编
《伊朗学在中国论文集》:41-47页。北京:北京大学出版社。
7.刘迎胜(2002),回族与其他一些西北穆斯林民族文字形成史初探 — 从回回字到
“小经”文字,《回族研究》第45期:5-13页。宁夏:宁夏新闻出版局。
8.中国社会科学院语言研究所词典编辑室(2005),《现代汉语词典》,第五版,北京:
商务印书馆。
9.刘迎胜(2008), 《《回回馆杂字》与《回回馆译语》研究》。北京:中国人民大学
出版社。
10.陶宗仪、朱谋垔(2019),《书史会要续书史会要》。浙江:浙江人民美术出版社。